İstanbul'da iyi bir üniversite kazanmıştım. Üniversitede ilk yılım kaynaşma partileri yerine yoğun atölye çalışmalarında geçti. Günün 14 saati okulda geçiyordu. Yurtta çalışabilecek ortamım da yoktu. Yoğun olan derslerime çalışabilmek için eve çıkmak zorunda kaldım. Aslında İstanbul'da yaşayan Remzi abim kendilerinde kalmam için çok ısrar etmişti, ama onlara yük olmak istemedim. Yine de tuttuğum ev onlarla aynı mahalledeydi. Bir binanın çatı katında kaçak yapılmış, bir kulübe havasında, huzurlu ve güzel, küçük bir daire idi. Bina sakinleri efendi bir öğrenci olduğum için beni sevmişler ve kollamaya başlamışlardı. Her akşam diğer dairelerden yemekler geliyordu. Çok geçmeden mahalleli ile de kaynaştım. Esnaflar dükkanını, tezgahını emanet edip giderlerdi... Remzi abim 40 yaşında yeni evlenmişti. Karısı çok güzel Rus bir kadındı, her zaman beğenmişimdir. Her gece rüyalarımı süslese de ablam gibi davrandım hep. Üniversitede hep sevgililerim oldu. Cinsel açıdan fazla aktiftim. Ama sorun eve kız arkadaşlarımı getirememekti. Bir iki getirdikten sonra komşulardan biri sert bir dille uyarmıştı beni. Bu sebepten yengem bana arka çıkıp kızları atacak ev olarak kendi evlerini kullanmama izin veriyordu. Kendisini arayıp, "Yenge arkadaşla proje yapacağız!" dediğimde hemen kendine bir iş uydurur ve evden ayrılırdı. Çarşafa akan döllerimi yengem görmesin diye hemen çarşafı toplar makinaya atardım. Arada unuttuğum veya acele ile toparlamaya fırsatım olmadığı da olmuştur. Birkaç sefer yengem erken geldiğinde gürültümüze şahit olmuştu. Hatta bir seferinde kızı gönderip duşa girdiğimde yengem banyoda beni duş alırken görmüştü. Yengeme karşı hiç yanlışım olmasa da, bir kirli külotunu çalmıştım. Bir de dükkanlarında olduğumuz zaman dar olan tezgah arkasında hafif sürtünmeler oldu... Üniversite bitti, işe başladım. Aynı evde oturmaya devam ettim. Yengeme içten içe vurgundum. Denize, havuza, pikniğe birlikte giderdik. Benim tek yaptığım şey çaktırmadan yengemi kesmek olurdu. İzmir'de kendi işimi kurmak için terkettim İstanbul'u. Haftada 2-3 sefer Remzi abimle, 1-2 sefer yengemle kesin telefon konuşması oluyordu. Artık uzaktaydım ve yengemi görememek beni yoruyordu. Hiçbir kadın o yorgunluğu dindiremedi. Bir gün öğleden sonra 4 gibi Whatsaptan yengem bir fotoğraf gönderdi. Kestirdiği saçlarını görmem için yandan çekilmiş bir fotoğraftı. Fotoğrafta dikkatimi çeken saçlarından çok füze gibi duran memeleri oldu. Beyaz süveter içinde görünüm harikaydı, büyüklerdi ama cidden büyüklerdi. Hemen aradım ve "Yenge, abim kıskanır, bu fotoğrafı kimseye gösterme!" dedim. Saçlarını beğendiğimi düşündü ve o müthiş Rus aksanıyla, "Teşekkür ederim, ama abin kıskanmaz. Zaten kendisi çekti o fotoğrafı. Sadece arkadaşım Gülay'a ve sana gönderdim!" dedi. Ben de, "Saçlarından dolayı kıskanmaz yenge, ama göğüslerin çok belli olmuş, ondan kıskanır!" dedim. "Olur mu canım, belli değil, hem süveter var..." falan dedi. Ben de, "Tamam o zaman bir daha bak öyle konuşalım!" dedim. Baktı ve bana hak verdi. Yengemle çok kez benim çıktığım kızlar hakkında konuşmuştuk, ama ilk defa kendisi hakkında konuşuyorduk. Şimdi konu kapanmadan ilerletmek istiyordum muhabbeti, yoksa bir daha fırsat olmayacaktı. Göğüslerinin çok güzel göründüklerinden bahsettim ve "Süveterle böyleyse süvetersiz nasıllardır diye düşünüyorum!" dedim. Yengem, "İyidirler sanırım, Remzi'ye sorman lazım!" dedi. Ben de, "Sorayım da beni vursun değil mi?" deyince güldük. Dalga geçti benimle, "İstersen Topless göndereyim?" dedi. "Olurrrr! Bekliyorum!" dedim ve kapattım telefonu. Aradan 10 dakika geçti, benim ellerim ayaklarım buz gibi olmuştu. Artık ok yaydan çıkmıştı ve en fazla bir daha benle konuşmaz diye düşünüyordum. 10 dakika çok uzun gelmişti. Tekrar aradım ve "Göndermedin?" dedim direkt. Yengem, "Saçmalama!" diye karşılık verdi. Ama ben geri adım atmamakta kararıydım. "Yenge, sen soktun aklıma, göndermezsen aklım hep orada kalacak, çıldırabilirim!" diye şirinlikler yaparak konuyu dağıtmadan baskı yaptım. Yengem sonunda, "Tamam, sadece bir tane göndereceim, ama hemen sil!" dedi. "Tamam!" dedim ve kapattım. Yine beklemeye başladım.